به لطف خدا و دعای دوستان و عزیزان حال و روحیه بیمار ما خوب است. دکتر توده را در آورده و نیمی از کشکک زانو را تراشیده است.
از دیروز می تواند با واکر راه برود و زانویش را خم کند.
از محبت عزیزانم سپاسگزارم و چشم امیدمان به لطف شفادهنده متعال است و دعای دوستان!
دیروز عصر شنیدن خبر متاستاز سرطان دختر جاری روزمان را تیره و تار کرد.
خیلی سریع تحت عمل جراحی قرار گرفت و خدا را شکر دیشب بعد از عمل که به دیدارش رفتیم، امیدوار شدیم به لطف خدا!
.
.
.
مگر می شود یک مادر خبر متاستاز سرطانش را بشنود و احتمال قطع پا را زا زبان دکترش بشنود و قلبش نلرزد.
مگر می شود شب تولد امام مهربانی ها، مادری روبه روی حرمش بایستد و زار بزند و شفای فرزندش را بخواهد و نه بشنود.
مگر می شود برادری بچه های خواهرش را به مطب بیاورد و به دکتر نشان دهد که این ها بچه های مریض شمایند و دکتر سفرش را کنسل نکند.
دنیا هنوز مهربان است و در شب میلاد امام مهربانی ها مهربان تر!
پی نوشت: دیشب لابه لای همه دعاهایم به مهربان تر از مادر گفتم : وقتی خبر مرگ برادرم را شنیدم گفتم راضی ام به رضایت. این بار اما پای دو بچه ی کوچک در میان است که دومی فقط 6 ماه دارد.
لطفا لا به لای قنوت سبزتان برای شفای کامل این مادر مریض دعا کنید.
یَا عِمَادَ مَنْ لا عِمَادَ لَهُ
ای پشتیبان کسی که پشتیبان ندارد
یَا سَنَدَ مَنْ لا سَنَدَ لَهُ
ای پشتوانه آن کس که پشتوانه ندارد
یَا ذُخْرَ مَنْ لا ذُخْرَ لَهُ
ای ذخیره آن کس که ذخیره ندارد
یَا حِرْزَ مَنْ لا حِرْزَ لَهُ
ای پناه آن کس که پناهی ندارد
یَا غِیَاثَ
مَنْ لا غِیَاثَ لَهُ
ای فریادرس
آنکس که فریادرس ندارد
یَا فَخْرَ مَنْ لا فَخْرَ لَهُ
ای افتخار آن کس که مایه افتخاری ندارد
یَا عِزَّ مَنْ لا
عِزَّ لَهُ
ای عزت آنکس
که عزتی ندارد
یَا مُعِینَ مَنْ لا مُعِینَ لَهُ
ای کمک آنکس که کمکی ندارد
یَا اَنِیسَ مَنْ لا اَنِیسَ
لَهُ
ای همدم آنکس که همدمی ندارد
یَا اَمَانَ مَنْ لا اَمَانَ لَهُ
ای امان بخش آنکس که امانی ندارد