اللهم اشف کل مریض

به لطف خدا و دعای دوستان و عزیزان حال و روحیه بیمار ما خوب است. دکتر توده را در آورده و نیمی از کشکک زانو را تراشیده است.

از دیروز می تواند با واکر راه برود و زانویش را خم کند.

از محبت عزیزانم سپاسگزارم و چشم امیدمان به لطف شفادهنده متعال است و دعای دوستان!

اللهم اشف کل مریض

دیروز عصر  شنیدن خبر متاستاز سرطان دختر جاری روزمان را تیره و تار کرد.

خیلی سریع تحت عمل جراحی قرار گرفت و خدا را شکر دیشب بعد از عمل که به دیدارش رفتیم، امیدوار شدیم به لطف خدا!

.

.

.

مگر می شود یک مادر خبر متاستاز سرطانش را بشنود و احتمال قطع پا را زا زبان دکترش بشنود و  قلبش نلرزد.

مگر می شود شب تولد امام مهربانی ها، مادری روبه روی حرمش بایستد و زار بزند و شفای فرزندش را بخواهد و نه بشنود.

مگر می شود برادری  بچه های خواهرش را به مطب بیاورد و به دکتر نشان دهد که این ها بچه های مریض شمایند و دکتر سفرش را کنسل نکند.

دنیا هنوز مهربان است و در شب میلاد امام مهربانی ها مهربان تر!

پی نوشت: دیشب لابه لای همه دعاهایم به مهربان تر از مادر گفتم : وقتی خبر مرگ برادرم را شنیدم گفتم راضی ام به رضایت. این بار اما پای دو بچه ی کوچک در میان است که دومی فقط 6 ماه دارد.

لطفا لا به لای قنوت سبزتان برای شفای کامل این مادر مریض دعا کنید.

سپاس

گلدان سمت چپ هدیه روز مادر و آن دیگری هدیه روز معلم است.

از همه مهربانانی که مهر ورزیدند و کامنت گذاشتند یا پیامک زدند و تبریک گفتند، سپاس گزارم.

عذر مرا بپذیرید که آن روزها در شرایطی نبودم که آن طور که شایسته محبت شما بود، پاسخ گو باشم.