سیاهه ها

سرم خیلی شلوغ است!

برای همین هم  یک ساعت است که پای کامپیوتر نشستم و  وب می خوانم و و کامنتهایم را پاسخ میدهم.

فردا چند نفر از مدیران دیگر مدارس ناحیه از مدرسه ما بازدید به عمل می آورند. 

باید دفتر و دستک هایمان آماده و نوشته باشد.کاری ندارند که در کلاست چه کرده ای و آموزشت چگونه بوده است؟   

انگار به دفتر نمره که نگاه کنند، همه چیز دستشان می اید. به راست و دروغش هم کاری ندارند.

به همسرم می گویم: سال دیگر اول سال، با مدیر مدرسه شرط می کنم که دفتر نمره را نمی نویسم.

جواب می دهد: دنبال شر می گردی؟ کدام مدیر است که قبول کند. بنویس دیگر.

20 دانش آموزم را از مادرانشان هم بهتر می شناسم و وضعیت پیشرفت تحصیلی شان را کامل می دانم. اما آنها من معلم را قبول ندارند . همان سیاهه ها را می خواهند و بس.

.............................................................................................................................

 امروز صبح در دفتر مدرسه: همکار معلم کلاس ششم که امسال از مقطع راهنمایی به مقطع ابتدایی و مدرسه ما آمده است: از کلاستان هم بازدید می کنند؟

من: مگر شایستگی اش را دارند؟

همکار پرسش کننده:

من: اگر یک روز در کلاس اول تدریس کرده باشد، شاید! اما مدیری که تا به حال در کلاس اول تدریس نکرده ، چه می داند در کلاس اول چه می گذرد که شایستگی بازدید از آن و نظر دادن را داشته باشد.

همکار مربوطه: چه اعتماد به نفسی دارید.

من: والا! همینه که هست.

بروم دفترم را بنویسم.

 پی نوشت:

هر کسی بگوید اعتماد به نفس کاذب دارم، مواظب باشد که دماغش دراز می شود.

من آن چه شرط بلاغ است با تو می گویم   تو خواه از سخنم پند گیر و خواه ملال

پی نوشت: اصلا دلم نمی اید بروم و دفترم را بنویسم.

 .

.

.

.

.

خیلی خوب دیگر رفتم! نزنید آن لنگه کفش ها را!