خوشبختم!

امروز ظهر رسیدم. سفر کوتاه بود و مختصر اما جشن خوبی بود در معیت اقوام همسر. بماند که مادر عروس چقدر خوشحال شد از این که در شادیشان شرکت کرده بودم.

.

.

.

خوشبختی یعنی این که در جمعی شاد شرکت کنی.

خوشبختی یعنی این که خانم پسر دایی همسرت تو را در آغوش بفشارد و با تمام وجودت حس کنی که از دیدنت شاد شده است. 

خوشبختی یعنی این که در میان جمع فقط به سمت تو بیاید و تو را دعوت به رقص کند.

خوشبختی یعنی این که با وجود نفرت همسر از سریال خ.ر.م، تنها برای خوشحال کردنت، قسمتی را که دیشب پخش شده، برایت save کند.

خوشبختی یعنی این که دخترت آهنگ کردی بگذارد و با صدای بلند با جمشید همراهی کند و برایت گردگیری هم بکند.

خوشبختی یعنی این که وقتی به دوستت زنگ می زنی و شماره آرایشگاه را می پرسی، به تو اطمینان دهد که با وجود داشتن یک کودک سه ماهه، خودش حضورا برایت وقت خواهد گرفت.

خوشبختی یعنی این که دوستانت منتظر زمانی باشند که تو برای شرکت در جشن عروسی به زادگاهت بروی و یک میهمانی دوره ترتیب دهند که بتوانی در آن میهمانی همه را ببینی!

.

.

.

خدایا! برای شادمانی، تندرستی، توانگری و عشق پایدارم سپاس می گذارم.

لطفا شما هم از خوشبختی های به ظاهر کوچکی که تجربه کرده اید، بنویسید.