اطلاع رسانی

عصر تلفن گویای اداره آب به اطلاع همسر رسانده است که احتمالا فردا از ساعت 8 تا 13 آب لوله کشی منطقه ما قطع خواهد شد.

.

.

.

نیم ساعت بعد تلفن زنگ زد:

من: الو! بفرمایید.

حاج خانم: خانم آقای ... می دونید فردا قراره آبمون قطع بشه؟ ( با لحن کشدار و لهجه تهرانی بخوانید. )

من: بله! در جریان هستم.

حاج خانم: به شما هم تلفنی خبر دادند؟

من: بله!

حاج خانم: به مریم ( همسایه واحد روبه روی ما ) هم خبر داده اند؟

من: نمی دانم. حتما! یک بار هم در ماه رمضان که شما تشریف نداشتید، اعلام کردند اما آب قطع نشد.

حاج خانم: نه مادر! من آب برداشتم. شما هم حتما آب بردارید

من: چشم. بر می دارم.

حاج خانم: کاری نداری مادر؟ خداحافظ.

من: خداحافظ.

.

.

.

با وجود رخدادهای چند روز اخیر، یادم رفته بودم اطلاع دهم؛ حاج خانم چند شب پیش از سفر برگشت. باغچه اما زودتر از همه با گل هایش به استقبال حاج خانم رفته بود.

خدایا! برای شادمانی، تندرستی، توانگری ، عشق پایدارم و داشتن چنین همسایه نازنینی، سپاس می گذارم.