آموزش اجباری

این مطلب توسط نویسنده‌اش رمزگذاری شده است و برای مشاهده‌ی آن احتیاج به وارد کردن رمز عبور دارید.

عمه

این قدر حرف برای گفتن دارم که مگو و مپرس. اما تازه از یک سفر دو روزه برگشته ام. برایتان حرف دارم اندازه ی یک دریا!

در اولین فرصت می نویسم.

فقط همین قدر بدانید که خوابیدن زیر آسمان پرستاره در هوای نیمه شهریورماه روی تخت وسط حیاط خانه عمه لذتی دارد که مگو و مپرس!

مخصوصا آن که از خنکای هوا به گرمی دو عدد پتوی نرم پناه ببری و فردا صبح هم عمه ات حسابی تحویلت بگیرد و صبحانه ای عالی نوش جان کنی و بعد بروی 90 دقیقه کنار مزار عزیزانت بنشینی و تا دلت بخواهد قرآن بخوانی و دوباره ناهار مهمان عمه ات شوی و سفره ی دلت را باز کنی و ....

جایتان سبز! بسی خوش گذشت.

پی نوشت: تازگی ها کشف کرده ام بلند  خواندن قرآن به وقت دلتنگی، حالم را بهتر می کند!

بشکن بشکن

تا همین چند وقت پیش یکی از افتخاراتم این بود که در خانه ی ما شکستنی ها را دیگران می شکنند نه مادرخانواده!

حالا اما اوضاع خیلی فرق کرده و البته سوال بزرگی برای من به وجود آمده است.

در یک ماهه اخیر سه بار میهمان داشته ایم و هر بار ظرفی شکسته لست.

بار اول 12 مرداد روز تولد دخترم:

ظرف می شستم و یک لیوان از بالای آبچکان افتاد و شکست.

ساعتی بعد جامی از روی کانتر آشپزخانه افتاد و شکست.

شب هنگام دست یکی از میهمانان به جامی خورد و از بالای میز افتاد و شکست.

بار دوم 3 شهریور:

خواهر همسر و خانواده اش میهمان بودند و درب قابلمه پیرکس از روی کانتر آشپز خانه افتاد و شکست.

البته همان روز همسر از بالای چهارپایه افتاد و  شکر خدا سالم ماند.

بار سوم 10 شهریور:

دیروز داشتم یک نیم لیوان را می شستم. همان طور که دستم را داخلش می چرخاندم، تکه ای از آن جدا شد و اتفاقا دستم را هم برید.

امروز هم یک استکان دیگر شکست..

.

.

.

و اما سوال بزرگ: چرا این بشکن بشکن راه افتاده و مهم تر آن که چرا وقتی میهمان داریم، این اتفاق می افتد؟

بعدا نوشت: شیشه در انباری هم دیروز شکست.

این مطلب توسط نویسنده‌اش رمزگذاری شده است و برای مشاهده‌ی آن احتیاج به وارد کردن رمز عبور دارید.

اللهم اشف کل مریض

به لطف خدا و دعای دوستان و عزیزان حال و روحیه بیمار ما خوب است. دکتر توده را در آورده و نیمی از کشکک زانو را تراشیده است.

از دیروز می تواند با واکر راه برود و زانویش را خم کند.

از محبت عزیزانم سپاسگزارم و چشم امیدمان به لطف شفادهنده متعال است و دعای دوستان!