آسمون فیروزه‌ای زندگی من
خیر و صلاحم را درپرتو زرین و شکوهمند رفعت می بینم. اکنون گندمزارهای طلایی الهی رو به رویم قرار دارد و مرا به خود می خواند.آسمون فیروزه‌ای زندگی من
خیر و صلاحم را درپرتو زرین و شکوهمند رفعت می بینم. اکنون گندمزارهای طلایی الهی رو به رویم قرار دارد و مرا به خود می خواند.ماه مان
می خواهم از خانه بیرون بروم. دخترک تازه از کلاس فوق العاده فیزیک برگشته و در اتاقش آهنگ گوش داده و هم زمان با خواننده همسرایی می کند:
بلبل
بلبل
بلبل تو کوچا تو پس کوچا غزل می خونه
شعروی تر حافظ می ریزه از سر چنگش
شیراز
شیراز
شیرازو میگن ناز....
خدا حافظی می کنم و بیرون می روم. اجازه می دهم دخترک همچنان آواز بخواند و خستگی یک هفته پرکار را از روح و روانش بیرون کند.
.
.
.
بیست دقیقه بعد برمی گردم. در را باز می کنم. دخترک هم چنان آواز می خواند...
اخم های مامان سخت گیر درونم در هم می رود و آماده ام می کند که شماتتش کنم: هنوز داری آهنگ گوش می دهی؟
اما ناگهان آوای دخترک مرا در جا میخکوب می کند:
خونه خوبه خونه مامانم امیده
خونه خوبه خونه بوی مامانمو میده ...
ماه مان مهربان درونم لذت می برد و مامان سخت گیر درون را به صبر دعوت می کند.
به آشپزخانه می روم و مشغول می شوم. اجازه می دهم تا پایان آهنگ دخترک همچنان در اتاقش برای مامانش آواز بخواند و لذت ببرد.
.
.
.
همیشه برای درس خواندن وقت هست اما برای ماه مان بودن زمان اندکی در اختیار داریم. روزهایی خواهد رسید که او برای دخترش از ماه مانش تعریف کند...
پی نوشت:
1- گولوی مهربان زیبای صدا مخملی فرهنگ لغات پرباری در وبلاگستان رواج داده است.
و مهم تر از فرهنگ لغات خاصش، احساسش را آن قدر خوب توصیف کرده که کم و بیش روی نگرش و رابطه ی ما و مادرها و دخترهایمان تاثیر گذاشته است.
2- اگر خوب دقت کنید می توانید مرا در بین این ها بیابید.
فقط در یک مدرسه دخترانه اتفاق می افتد
معلم: بچه ها! چند کلمه بگویید که اولش صدای ر داشته باشد.
-:اجازه خانم! رژ لب 
-: خانم اجازه! رژ گونه
-: خانم! ریمل
-: خانم ما هم بگیم؟ رقص
معلم: 
یک صبح زیبای پاییزی
گفته بودم؟
نه! یادم نمی اید گفته باشم که شیشه پایین میز تلویزیون شکسته است...
امروز صبح همسر بیرون رفت تا از سعدی شیشه یدک بخرد و البته دخترم را هم همراهش فرستادم تا از همان نزدیکی برایم میل بافت پیچ بخرد...
خودم هم در خانه مانده ام برای پخت ناهار و کمی جمع و جور کردن.
میهمان ندارم اما مادربزرگ مهربانی منتظر است که برایش غذا ببرم. راستش دیشب قولش دادم و البته نیم ساعت بعد زنگ زد که لطفا هیچ ادویه ای در غذایش نریزم.
برای منی که عاشق ادویه و طعم های مختلفم، سخت است که از آنها بهره ای نبرم. تنها گزینه ای که به ذهنم رسید پخت مرغ با دورچین به و هویج است.
امروز به استقبال یک آشپزی بدون ادویه می روم.
پی نوشت: آهنگ ما را بس گروه ماه بانو زمزمه این روزهای من است.
امیدوارم از شنیدن آن لذت ببرید.