چاشنی مهر

دیشب مشغول آشپزی بودم که همسرم وارد شد و شاخه گلی را که از باغچه چیده بود، به صورتم نزدیک کرد.
گل را گرفتم و بوییدم. عطر عشق من و خانه ام را در برگرفت و گلهای قرمز روی دلمه برگ مو را رنگ و لعابی دیگر بخشید.
و من سرشار شدم از مهربانی و شور و شعف...
و سپاس گفتم خدا را به خاطر داشتن همسری که مهربانانه همراه من و شریک شادی و غم من است.

رز کنار دلمه برگ مو، هان گل است. مهم نیست که همسرم موقع هرس بوته رز آن را از باغچه چیده است؛ مهم آن است که با مهربانی آن را به من هدیه داده است.
و این هم هدیه من به همسرم:

دلمه برگ مو قالبی

کیک ساده

برشی از کیک در کنار شاخه رز

پی نوشت:متاسفانه چون نیمه های پخت دلمه، کیک را در فر گذاشتم و بعد از آن نباید در فر را باز می کردم، دلمه کمی بیشتر در فر ماند و لایه رویی برگها کمی برشته شد و رنگ و روی دلمه سبز نبود. اما جایتان سبز! عطر و طعمش عالی بود خاصه آن که چاشنی مهر بدان افزوده شده بود
روز پدر بر همه پدران مهربان مبارک!
نثار روح همه ی پدران عزیز به آرامش رسیده فاتحه ای هدیه نماییم.

اعتبار

این مطلب توسط نویسنده‌اش رمزگذاری شده است و برای مشاهده‌ی آن احتیاج به وارد کردن رمز عبور دارید.

وقتی خدا آفرین را تنبیه می کند

این مطلب توسط نویسنده‌اش رمزگذاری شده است و برای مشاهده‌ی آن احتیاج به وارد کردن رمز عبور دارید.

سپاس

گلدان سمت چپ هدیه روز مادر و آن دیگری هدیه روز معلم است.

از همه مهربانانی که مهر ورزیدند و کامنت گذاشتند یا پیامک زدند و تبریک گفتند، سپاس گزارم.

عذر مرا بپذیرید که آن روزها در شرایطی نبودم که آن طور که شایسته محبت شما بود، پاسخ گو باشم.

شهری با چنارهای بلند و سبز و مردمی سبزتر...

وقتی از روی پل گذشتیم و چشمم به چشم انداز پیش رو افتاد، تازه علت دعوت برادرم مبنی بر مهاجرتم به آن شهر را فهمیدم.

می گفت‌: همیشه دوست داشتم در شهری زندگی کنم که سرسبز باشد و درختان زیادی داشته باشد و حال آرزویم برآورده شده است... تو هم خانه ات را بفروش و به این شهر بیا... مردم خوبی دارد...

الحق که شهر زیبا و آرامی بود و مردمی داشت مهربان با قلبهایی به وسعت آسمان...

هر که ما را شناخت، تسلیتمان گفت برای از دست دادنشان...

همه به مهربانی و مرام و سخاوت برادرم شهادت دادند...

کارمند اداره کار که چشمش به عکس روی پرونده افتاد، خشکش زد...

-: مهربان بود و خوش خنده... خوش صحبت و ...

همسایه ها را دیگر نمی گویم چه خود بی تاب می شوم...

مشاورین املاکی که قرارداد خانه اش را نزد آنها نوشته بود...‌

همان ها برایمان ماشین کرایه کردند و کارگر آوردند و ...

هر چه هم تشکر می کردم، می گفتند: چرا تشکر می کنید؟ در برابر لطف و مهربانی برادرتان کار ما هیچ است. از نان و نمکی که با او خورده بودند می گفتند. از کباب های خوبی که می پخت. از لبخند و روی خوشش...

دیگران هم مهربان بودند و سبز.

سبزتر از همه آقای سید مصطفی سادات رسول کارمند اداره بیمه که با خوشرویی و مهربانی همگان را راهنمایی می کرد.

و من ایمان آوردم ترکها آدمهای خوبی هستند. گشاده رویند و خوش قول. اگر کاری از دستشان برآید، دریغ نمی ورزند و از همه مهم تر خوب آدرس می دهند.

پی نوشت: آرامم زیرا می دانم برادرم در سه سال آخر عمرش در شهری زیست که همیشه آرزویش را داشت.

شهری سبز با چنارهای بلند!