دوست داشتن مهمان و مهمان نوازی را از پدرم به ارث برده ام. لذت می برم از پذیرایی مهمانی که حبیب خداست. مخصوصا اگر از دیار پدری باشد. مخصوصا اگر خواهر و برادر پدرت باشند.
نمی توانید تصور کنید چقدر خوشحال شدم.
وقتی زنگ زدند که در راهیم.
لذت می برم از پذیرایی از مهمان...
لذت می برم از تهیه مقدمات مهمانی...
لذت می برم از آشپزی برای مهمان...
حیف ساعتی بیش نماندند اما همان دوساعتی که با هم بودیم، برایم یک دنیا ارزش داشت.
شب جمعه باشد و مهمان عزیزی داشته باشی که یاد پدرت را برایت زنده می کنند و خوش نگذرد.
فامیلم را همیشه دوست داشته ام اما بعد از عروج پدرم، قدر مهربانی هایشان را بهتر می دانم و گوشه گوشه قلبم را با ذرات محبتشان آذین می بندم.
و دلگیر می شوم وقتی رد پای پیری را بر چهره عمه ام می بینم...
و دلم می سوزد وقتی عموی نسبتا جوانم سرفه می کند و می دانم که ریه اش درگیر یک بیماری مزمن است...
خدایا! خودت سلامتی کامل و عمر باعزت عطایشان فرما!
.............................................................................................................................
اولین باری بود که یکی از فامیل پدری را دیدم و اشک به مهمانی خانه چشمم نیامد.
دل سنگ شده ام آیا؟
ادم خیلی خوشحال میشه از دیدن فامیلای خوب
عالیه!
روح پدرتون شاد...و امیدوارم خدا همه کسانی رو که دوست داری شاد و سلامت کنارت حفظ کنه (:
ممنونم و همچنین بهترین ها رو برای شما و خانواده عزیزتون آرزو می کنم.
خدا همیشه به سفره اتون برکت بده و همیشه در ب خونتون به روی مهمون باز .... و روح پدرتون قرین ارامش و شادی .
ممنونم از دعاهای خوبتون.
از خدا می خوام آرامش عمیق مهمون خونه قلبتون باشه.
چه قدر قشنگ این حسو انتقال دادین
سخن کز دل برآید لاجرم بر دل نشیند