خانم گوشتونو بیارین جلو: من یک دوست دختر واقعی دارم.
این را می گوید و می دود و می رود سر جایش می نشیند.
چند لحظه بعد دوباره بر می گردد، خانم ! دیگه آوردیمش خانه ی خودمان.
من: همسایه اید؟
ـ نه! فامیلیم.دختر خالمونه. یه شهر دور زندگی می کنند.
من: کجا؟
- : اسم شهرشونو نمی دونم. خیلی سخته .اما می دونم تو شماله.
تا عید خونه ما هست. فکر کنید چقدر با هم بازی کنیم.
.........................................................................................................................
گاهی همین دوستی های کودکانه تبدیل به عشق های بزرگی می شود.
چند تا پست آخر بلاگتو خوندم.
موفق باشی.
پیش منم بیا آفرین.
راستی اسم قشنگی داری
ممنونم از لطفتون!
ای وایییی.........چه بامزه !!!!!!!!!!!!!!!!! خدا رحم کنه واقعا ..... گاهی هم دردسر ساز میشه البته !!!! افرین جون ..... چه صحنه های با مزه ای نیبینید شما افرین جون هر روز !!!!
الهیییییییییییییییییییییی
جیگر خودشو و دوست دخترشووووووو
بنده از همین تریبون رسما اعلام میکنم اگه این کوچولوی من همچین حرفی بزنه زنده زنده میخورمش از شیرینی حرفش
.
.
.
این عددای پایین پست گذاشتنو کوفت آدم میکنه
والااااااا
کدوم عددا؟چرا؟
اخی نازی. من پیش دبستانی که درس میدادم یه شاگرد پسر داشتم که با دخترا نمیومد پای تخته. میگفت خانوم من اگه با دخترا بیام پا تخته عااااااشق میشم
آخیییییییییییییی
عجب !!!!!!
آخی چه قدر قشنگ!