کیارش را یادتان هست؟ امروز دلش درد می کرد. به مادرش اطلاع داده بودیم تا بیایند دنبالش.
چند دقیقه بعد که کیارش کیفش را جمع کرده بود تا برود، مهیار از آن گوشه کلاس بلند بلند می گفت:« به مادرت بگو برایت چای نبات درست کنند تا حالت خوب شود. »
امروز یکی از دانش آموزانم پرسید: « وطن یعنی چه؟ »
گفتمش: « جایی که در آن به دنیا می آیی، بزرگ می شوی. مهرش چونان شیر مادر در رگ وپی ات ریشه می دواند و آب و خاکش با گوشت و پوستت عجین می شود. فرق نمی کند در شرق به دنیا آمده باشی یا در غرب. در شمال یا جنوبش...
آه از جگر سوخته ام بر آمد و هرمش از درون مرا سوزاند، وقتی به یاد هم میهنان جنوبی بوشهری ام افتادم...
مردم ایران
تسلیت!