کمردرد، تاس کباب، نوستالوژی

کمرم درد می کند.

دراز کشیده بودم تا کمر دردم التیام یابد. بر اثر خستگی دوندگیهای صبح، خوابم برده بود.

همسرم در اشپزخانه کار می کند.

صدای باز و بسته شدن در یخچال و فریزر و کابینتها و قابلمه و ... بیدارم میکند.

پسرم می پرسد: شام چی داریم؟

کنجکاو می شوم و می شنوم : تاس کباب

مدتی بعد دخترم به اشپزخانه می رود و در قابلمه را باز می کند و می گوید: بابا! هر چه پیدا کرده ای که در قابلمه ریخته ای!

.

.

.

.

.

ساعتی بعد: همسرم چند بار می گوید: نمی دانم چه چیزی می خواستم به غذا اضافه کنم؟

چند دقیق بعد دوباره همان گفته را تکرار می کند.

بار سوم ...

بار دیگر...

بلاخره یادش می آید: می خواستم کره اضافه کنم و بعد به یخچال و بعد به قابلمه سر می زند.

.....................................................................................................................................................................

از آشپزخانه بوی بسیار خوبی می آید.

هنوز به قابلمه سر نزده ام و تصمیم هم ندارم پا به آشپزخانه بگذارم.

دوست دارم هنگام خوردن غذا سورپرایز شوم.

پی نوشت: دلم هوس قلفی هایی کرده است که در بچگی می خوردیم.

خمیری که با آرد و روغن و سرشیر آماده می شد و بعد درون قلف ( دیگ در دار مسی ) جای می گرفت. وقتی نانوا همه نانها را می پخت، قلف را درون تنور قرار می داد و روی درب آن ذغال های گداخته می ریخت.

ساعتی بعد که قلف از تنور بیرون آورده می شد، خمیر پخته و زیر و روی آن بریان شده بود.

الان از آشپزخانه ما همان عطر و بو به مشام می رسد.

نمی دانم تاس کباب همسر پز چه وجه تشابهی با قلفی می تواند داشته باشد؟

خدایا! برای شادمانی، تندرستی، توانگری و عشق پایدارم سپاس می گذارم.