یک چاشنی دلپذیر

من عاشق چاشنی های جدیدم.

نام نازخاتون را لابه لای وبلاگ دوستان خوانده بودم و از آن جایی که در تهیه آن از بادمجان استفاده می شود، مطمئن بودم طعمی خوش خواهد داشت اما نه تا این اندازه!

سه هفته پیش، برای اولین بار نازخاتون درست کردم که شدیدا مورد استقبال خانواده قرار گرفت. به علت استفاده از آبغوره، این چاشنی زیاد ترش نیست و البته ریحان، طعم بسیار مطبوعی به آن می دهد.

خوانده بودم که به علت استفاده از آبغوره در نازخاتون، این ترشی ماندگاری بالا ندارد و زود خراب می شود. برای این که از فساد زودهنگام آن جلوگیری کنم، بعد از مخلوط کردن بادمجانهای کبابی با آبغوره، در حد 5 دقیقه ان را جوشاندم و بعد ریحان و سیر ساطوری ( که چند ساعتی روی پارچه ای پهن کرده بودم تا آبش گرفته شود ) + نمک و پودر نعنا و گلپر را به آن افزودم.

چون به حس چشایی پسرم اعتماد دارم، به درخواست او که کمی از نازخاتون آماده شده را چشیده بود، کمی هم فلفل اضافه کردم که البته اگر فلفل تازه در اختیار می داشتم، ترجیح می دادم از فلفل سبز خرد شده استفاده کنم.

تصویری که مشاهده می فرمایید، نازخاتونیست که با دانش اندک من تهیه شده است. پذیرای نظرات دوستان عزیز در مورد تهیه این چاشنی دلپذیر هستم.

روش کامل تهیه نازخاتون را می توانی در ایده های لازیکا بخوانید.

پی نوشت: فلفل هایی که در تصویر می بینید، حاصل تلاش و دوستی دستان سبز پدرم با زمین حاصلخیز سرزمین پدریست.

اگر تمایل داشتید، خوش حال می شوم برای شادی روح پدر من و همه عزیزان به آرامش رسیده، فاتحه ای بخوانیم و نثار روح آن عزیزان بنماییم.