گوشی پسرم در سالن ورزشی ربوده شد.
خوشحالم! شاید حالا پسرک متوجه شود که بیشتر باید مواظب وسایلش باشد.
ناراحتم اما خیلی زیاد. گوشی را پدرم برایش خریده بودند. یادگاری که هر روز با دیدنش یادم می آمد که پدرم چه قدر به نوه هایش عشق می ورزید و همیشه سعی داشت خوشحالشان کند.
....................................................................................................................................................................
پسرک ساده من ، از گرگ های جامعه غافل بوده ...
مدام تکرار می کند: برای اولین بار گوشی ام را روی صندلی کنار سالن گذاشتم. مدام حواسم بود اما نمی دانم چگونه در چشم بر هم زدنی ربودنش...
می دانم برای خودش هم از دست دادن هدیه پدربزرگش خیلی سخت است...
کاش یک گوشی دیگر یرایش خریده بودم و آن هدیه ارزشمند را در جایی مطمئن نگاه می داشتم.